نمیدونی تو این روزا چقدر از زندگی سیرم

دارم میمیرم از اینکه تو رفتی و نمیمیرم

نمیدونی تو این روزا چقدر یاد تو می افتم

ته دنیام نزدیکه نگاه کن کِی بهت گفتم

کجا باید برم بی تو، تویی که قدّ دنیامی

که هرجایی رو میبینم نبینم پیش چشمامی

برم هرجای این دنیا شبم با بغض دمسازه

آخه هرجا یه چیزی هست منو یاد تو بندازه

نمیدونم تو این برزخ کی از این درد میمیرم

نمیدونم چرا یک شب فراموشی نمیگیرم

منو اینجا بکُش وقتی قراره تازه رویا شی

اگه تا آخر دنیا قراره تو دلم باشی

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم، خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق دیوانه که بودم

شبا وقتی که بیداری...خدا هم با تو بیداره

تا وقتی تو نخوابی...ازت چشم برنمیداره

خدا میبینه حالت رو...خدا میدونه حست رو

از اون بالا میاد پایین...خدا میگیره دستت رو

خدا میدونه تو قلبت...چه اندازه تو غم داری

خدا میدونه تو دنیا...چه چیزی رو تو کم داری

خدا نزدیک قلب توست...با یک آغوش واکرده

نذار پلکاتو روی هم...اگه قلبت پره درده

خدا رو میشه حسش کرد...توی هرحالی که باشی

فقط باید تو با یادش...توی هرلحظه همراه شی

شب ها منم و سکوت سردی

پروانه و شمع و بزم دردی

راه تو به سوی خانه بسته است

پل های میان ما شکسته است

خیمه بزن بر قلب من، صاحب این خانه تویی

مستم کن از جام لبت، ساقی و پیمانه تویی

آغوش سردم رو ببین، محتاج دوزخ توام

روشن نما چشم دلم، خورشید کاشانه تویی

بر تخت ملک دل، نشین، تا که شوی سلطات من

این بارگاه و کاخ توست، لایق شاهانه تویی

با عشق تو ای دلبرم، جنِّت نخواهم من دگر

هم دین و هم دنیای من، بهشت جانانه تویی

اگه دلم تنگ میشه خیلی برات، منو ببخش

اگه نگام گم میشه تو شهر چشات، منو ببخش

منو ببخش اگه شبا ستاره هارو میشمرم

اگه همش پیش همه بهت میگم دوست دارم

منو ببخش اگه برات سبد سبد گل میچینم

منو ببخش اگه شبا فقط تورو خواب میبینم

منو ببخش اگه تورو میسپرمت دست خدا

اگه پیش غریبه ها به جای تو میگم شما

منو ببخش اگه واسه چشمای تو خیلی کمم

تو یه فرشته ای و من خیلی باشم یه آدمم

منو ببخش اگه فقط میخوام بشی مال خودم

ببخش اگه کمم ولی زیادی عاشقت شدم

قسمتی از آهنگ منو ببخش از کامران و هومن

وقتی تمام بدنم از دلتنگی درد میکند، کجاست مخدر آغوشت؟!؟

نعره ی هیچ شیری، خانه ی چوبی

را خراب نمیکند.....

من از سکوت موریانه میترسم!

محبوب همه باش،

معشوق یکی...

مهرت را به همه هدیه کن،

عشقت را به یکی

گریستن نشانه ی ضعف نیست!

از زمان تولد نشانه ی این 

بوده است که شما زنده اید!!!

به جای اینکه آرزو کنید کاش شخص

دیگری بودید به آنچه که هستید افتخار

کنید. هرگز نمیدانید چه کسی به شما

نگریسته در حالیکه آرزویش این بوده

که کاش جای شما بود.

هرکی میبینی دلبری دارد

با دلبر خود عالمی دارد

اما دل من همیشه تنهاست

تنهایی دل یه غمی دارد!

تو ای زیباترین نیلوفر من

بخوان غم را تو، از چشم ترمن

بذان این روی زرد از دوری توست

که سر بیرپن زد از  خاکستر من

خسته ام از لبخند اجباری

خسته ام از حرفای تکراری

خسته ام از آدمای تکراری

خسته ام از محبت های خالی

خاطرات آدم مثل یه تیغ میمونه

که رو رگت میکشی...

نمیبره اما تا میتونه زخمیت میکنه

بهار من مرا بگذار و بگذر

رهایم کن برو دلدار و بگذر

من عادت میکنم اینجا به غمها

مرا پرکن از اینجا و بگذر

گفتم به گل زرد چرا رنگ منی

افسرده و دلتنگ چرا مثل منی

من عاشق اویم که هم بوی توست

تو عاشق کیستی که همرنگ منی

به کسی عشق بورز

که لایق عشق تو باشد نه تشنه ی عشق...

چون تشنه ی عشق روزی سیراب میشود...

وقتی به دنیا امدم اینقدر از دنیا جا خوردم و شوکه شدم که تا دو سال قدرت حرف زدن نداشتم

تمام آسمان تعبیر چشمت

حواس پرت من درگیر چشمت

دلم عاشق شدن اصلا بلد نیست

اگر عاشق شدم تقصیر چشمت

خاطرات آدم...

مثل یه تیغ کند میمونه که رو رگت میکشی!

نمیبره اما تا میتونه زخمیت میکنه!

تمام خوبی ها را برایت آرزو می کنم،

نه خوشی ها را...
زیرا خوشی آن است که تو می خواهی 
و خوبی آن است که خدا برای تو می خواهد . . .

آدم گاهی دوست دارد برود
ولی نرسد
دوست دارد گریه کند
ولی کسی دلیلش را نپرسد
دوست دارد بغض کند
ولی بی بهانه
آدم گاهی دوست دارد گوشه ای از این دنیارا
برای خودش پیدا کند
خودش را بغل کند
و آرام خودش را آرام کند

انسان مغرور همانند شخصی است که
بر قله کوهی ایستاده و همگان را کوچک میپندارد و

غافل از اینکه مردم از پایین قله او را نیز کوچک میبینند!!!